İsmail Erol Dildöken olarak benim gözümden fotoğraflara yansıyan bazı yaklaşımlar.

Fotoğrafçılığı kendime profesyonel bir meslek olarak seçişim anlarda fotoğrafın an’a ait bir duygusu bir havası olduğunu ve bunun o anda nasıl yakalandığını merakla başladı diyebilirim. Bununla başlayan bu süreçte kendime fotoğrafı öğretecek bir usta bularak  ondan işin inceliklerini detaylarını öğrenme fırsaı yakaladım. bunun yanında sadece teknik bilgi tek başına fotoğrafçılıkta bir anlam ifade etmediğini fark ettiğimde ise daha büyük ustaların entellektüel bilgiye ne kadar değer verdiklerini fark ettim. Ve kendimi hem teknik olarak hem entellektüel olarak daha fazla geliştirmeye bir anlamda göz oluşturmaya yönlendirdim.

fotoğrafçılık bana göre hem tekniklerin gelişimi, hem dünyanın gelişimi parelelinde gelişen ve gelişmeye devam  eden bir görsel  sanat olmuştur.

Fotoğrafçılık ve insan ilişkileri

Fotoğrafçılıkla bilikte çektiğinin objenin bir duuygusu bir iletişimi o an’a dair bir mesajı olduğunu fark ettiğimden beri insanların içlerinde gizli kalanı çekmeyi sevmeye başladım. kimseye anlatmadıkları o mesajları bir fotoğrafla anlatılabilir hale getirmenin nasıl mümkün olacağı üzerine düşünmneye başladım ve bu merek benim insanları daha derinden daha duygusal anlamda görmemi sağladı. aynı şekilde böyle gelişen gözümle birlikte onları anlatmamı da sağladı.

fotoğrafını çekeceğiniz insan, hayvan, obje yada her ne ise onun bize vermek istediği bir mesaj var. ve biz iletişimimizi onunla hangi düzeyde kurarsan o düzeyde bir anlatıma erişmiş oluyoruz. bu kimi zaman duygusal kimi zaman duygusuz kimi zaman neşeli yada hüzünlü.